PAPATYA
Papatyaları hep sevdim.
Nedenini bilmeden.
Onun zarif, minik halleri.
Boynunu usulca bükmesi, kırılgan duruşu.
O sade ve güzel renkleri.
Kırlarda göz alabildiğince uzanması.
Biraz da özgürlüğü.
Kelebeğin papatya ile dans edişi.
Doğayı beyaz ve sarı renklerle halı gibi dokuması.
Kır düğünlerinde gelinlerin sarı, siyah saçlarında taç olması.
İlk aşkı ondan öğrenmek.
Seviyor, sevmiyor diye papatya falları bakmak.
Hepsi güzel de en zoruma giden
dalından koparıldıktan sonra etrafa kokusunu salması.
Sona yaklaştığını bile bile o güzel aromatik kokusunu ortama bırakması.
Hep güzellikler sunuyor sana, bana, herkese.
Belki de hayata tutunmak İstiyor.
Kimbilir!
Küçücük bir papatyanın bile ne çok faydası var.
Bilerek ya da bilmeyerek.
Nasıl da bencil değil minik, güzel papatya.
Ya koca insanoğlu senin ne faydan oldu şu dünyaya zararından başka.
