YAKAMOZ
Bir eylül akşamında,
Yakamoz denizin kucağında.
Bir yol çizmiş kıvrak, ince,
Süzülüyor öyle kendince.
Ay denizde sanki,
Deniz yakamozda.
Mahcup sarı gelin misali,
Denizine nazlanmakta.
Ay ile denizin aşkı belki,
Yakamoz bu, sarı ve ince belli.
Derinliğinde başlar ufuğun,
Yakamozun o eşsiz güzelliği.
Üşüdüğünden midir? Titremekte,
Belki de korkup ürkmekte.
Elbet usulca gidecek,
Şafak vakti geldiğinde.
Deniz kızgın söken şafağa,
Ay kırgın güneşe, sabaha.
Ve deniz güneşe teslim,
Ay ise kaybolan yakamoza.
