SON PİŞMANLIK
Kanadı kırık, yüreği yaralıydı.
Eşini kaybetmiş, yalnız kalmıştı.
İnsanlar ve diğer kuşlar,
ona acımamış örselemişlerdi.
"Artık buralarda duramam,
uzaklara gitmeliyim."diye düşündü.
Uçamıyordu ve gücü tükenmişti.
Sığınacak bir yer bulmalıydı.
Hava soğuk, dar akşam vakti,
bir evin penceresine tünedi.
Çok aç ve çok üşüyordu.
"Keşke ölsem de kurtulsam."diye,
kendi kendine intizar eyledi.
Yaşayıp da ne yapacaktı,
zaten eşinin ölmesiyle yarı ölüydü.
Bir çocuğun sesiyle irkildi.
Gözlerini açtı sabah olmuştu.
Çocuk sevinçle; "aaaa bir serçe!"
Sevinçle elini uzattı ve serçeyi kavradı.
Serçe ürkek, korkuyla yüreği sarsıldı.
Çocuk ona su ve yem verdi.
Serçe biraz kendine geldi.
Teşekkür eder gibi biraz öttü.
Çocuk çok sevinçliydi.
Hiç canlı bir oyuncağı olmamıştı.
Çocuk sık sık gelip onu sevmeye başladı.
Sonra ara sıra geldi yem su verdi.
Günler geçtikçe çocuk, sabahları günaydın, yatmadan iyi geceler demeye başladı.
Şımarık çocuk hevesini almış,
serçeden ilgi ve alakasını kesmişti.
Serçe ise hala uçmayacak kadar yaralıydı.
Günler geçti çocuk birden,
"Serçeyi unuttum bir bakayım
ne yapıyor."diye koştu, eline almak istedi.
Serçe hiç tepki vermedi çünkü ölmüştü.
Genç adam tekrar saatine baktı.
Bankaların kapanmasına az bir süre vardı.
O da gelmeyecekti, diğerleri gibi...
Kaç dostum dediği akrabası, arkadaşı,
zor günlerinde onu yalnız bırakmışlardı.
İşleri bozulmuş bir hayli borçlanmıştı.
Gelecek olan arkadaşı son umuduydu.
"Kalktı acaba gelir mi ?"diye pencereye yaklaştı,
bir sigara daha yaktı.
"Vay be" dedi. Ben boşa yaşamışım.
"Hani nerede dostlarım?.."
Kimse de merhamet, vicdan kalmamış.
Gözü dışarda pencere önünde ki
serçeye ilişti.
Bir den aklına geldi, yüreği sızladı.
ihmal ederek, belkide ölümüne sebep
olduğu serçe...
Ben de merhamet, vicdan varmıydı ki,
başkasından bekliyorum diye,
içinden geçirdi.
Ailesi ne isteyse alıp, onu şımartmışlar
fakat insan olmanın gerektirdiği,
iyilik, vicdan ve merhamet gibi,
değerleri öğretmemişlerdi.
"Ben ne yaptım ben ne yaptım.
Bana güvenen, sığınan
bir canlıyı ihmal ettim yarı yolda bıraktım.
Tıpkı bugün beni yarı yolda
bırakanlar gibi..."
Yanlışını anlamıştı ama artık çok geçti.
Son pişmanlığın hiç bir şeye fayda
vermediği gibi...
