SON ADRES
Dünya denen hanede kalıcı sandın kendini
Zihin dondu, aklını yitirdi, vicdan küllendi
Ölüm denen hakikat elbette ki kapıdaydı
Sen unutsan da, Azrail unutmayacak seni
Seküler aklın, olur mu vicdanı, merhameti?
Hani nerede yoksulun gülümseyen gözleri?
Keyif halindeyken dünyanın mütref zenginleri
Biter mi fakirin sırtındaki ağır yükleri?
Garipler ekmek, zenginler ise zevk peşinde
Yoksulun gözlerinde hani o umut nerede?
Duyarsızlık rekor üstüne rekoru kırarken
Mazlumun yüreği yanıyordu kor ateşlerde.
Kararan kalplere çekildi simsiyah perdeler
Gözlere sanki demir milden çekilmiş sürmeler
Kalpler hissetmiyor Azrail'in geleceğini
Gözlerin de görmüyor mutlak olan o son adresini
