ŞİİRCE / ÜŞÜYORUM
Kendi yalnızlığıma uyandım bu sabah.
Ilık nefesin yoktu dudaklarımda.
Tenini arayan ellerim, boşlukta asılı
Çocuklaştım.
Bağ bozumu yaşıyor duygularım.
Heveslerimde gam
Sen hiç istemezdin gözlerimde yaş.
Engel olamadım duygularımdaki fırtınaya.
Bu günlük azat ettim adamlığımı
Doya doya ağladım yokluğuna.
Senin seçimin değildi biliyorum
Bıraktığın sırça yürek paramparça
Kime sormalıyım.
Kim bilir mermerin soğukluğunu?
Hangi ilaç geçiştirir depremini?
Hangi mevsim daha çok senden yana?
Üşüyorum…
Dinmiyor özlemim sıcaklığına.
Hadi, tutuyormuş gibi yap ellerimi.
Dönmeyeceksin fikri yakıyor bedenimi.
Elinde olsa dönerdin, biliyorum.
Yokluğun, yokluğum
Gündüzümü sarmaya başladı,
Karabasanlar.
Korkum kendimden yana
Boşluktayım, tadı unutulmuş araftayım.
Ve sonra
Bıraktığın bir dünya çocuk giriyor
Güneşi itileyip
Penceremden içeri.
Yarına dair masallar istiyorlar
Sevgi diyorlar çığırtkan sesleriyle.
Sıkıca kavuşmuş elleri rengarenk.
İnatçı bakışlarla, hadi diyorlar.
Hadi, mavi uçurtmalar yapalım
Kanatsız arşınlasınlar dünyayı.
Pamuk şekerinden kar,
Ebem kuşağından yorgan.
Ana kucağından salıncak.
Duyuyorum.
Seni çok özlüyorum…
Çocukları çok seviyorum.
