EVLAT
Sordum efendime, kabirde azap var mı diye
Etti tebessüm
Elif’i bilememişsin dinle evlat!
İnsan alemdir, bunu bilmeyen kabir azabı içindedir.
Bak şu zavallı kula, elini açmış okur ölmüşe bir Fatiha
Bilmez ki hali ne facia.
Olsaydı faydası türbenin yaşayan ölüye
Elbet derdi; "Fatiha’yı kendine oku yavrum" diye
Allah, melaikelerini göndermiş, akıl işletesiniz diye...
Ne yapsın gafil kazanmış evvelden bu yeri görmez
Kendindeki gerçeği, arar durur toprak altında iki meleği
Yoğrulduk topraktan en güzel şekilde,
giydik et ve kemiği Allah’a yemin ile
bundan değil maksat önemli olan diğeri
İnsan kendinde Allah’ı bulabilmeli.
Teslim ol Mevlana tevhit ile
Aşk ile geçilir sıratı müstakımle.
Bul kedini, ol bir dal misali. Gelir konar sarayına hükümdar ebedi.
Asıl cennet budur Allah da baki.
Seyret şimdi iki ayaklı kabirde azap çekeni,
kendi nefsine yenik düşeni
Doğduk ama gireceğiz kara deliğe
ölmek yoktur bu gerçek
İyi biline.
İki cihanımı da betbah mı edeyim kabirde azap var diye
Var sen bırak bu işi adem olmayan her kişiye
Bak! O giden tabutun üstünde ne yazar
Hakk’tan geldik evlat hakk’a rücu var.
