ŞİİRCE / KAÇAMAZSIN
Beni bırakma diye haykıran gözleri sırtlayıp
Bir kazmanın ucunda yaşamak var ya
Kaçamazsın.
Nikahlındır, ardır, namustur.
Bırakamazsın, nafakandır.
Helalin en kutsalıyla
Kefenin el örmesi yün içlik.
Mezarın kömürün ardına saklanmış göçük.
Bilir misiniz?
Karadeniz rüzgarının utanmadan dövdüğü
Yeşile bulanmış dik yokuşlarında
Aynı yolun sırdaş yolcuları yaşar.
Kömür kara,
Kara haberler sancılı doğumda.
Kederin
Kader diye sunulduğu domuzdamlarında
geride bırakılan yar.
Kuşkulu bakışlar hasret sancısı
İnmesen olmaz
Küçük oğlana çanta alınacak.
Dik durmak var ya hamurunda.
Sessiz gözyaşları mahrem.
Beline beline vurmalı kömürün
Yağmur geliyor,
Kiremitler de değişecek.
Adamlık var serde
Evde kuşkulu yaren,
Nikah düşmüş madene.
Kim kime dost,
Kim kime kuma bilmece.
Böyledir kara kentin
Güneşi kıskandıracak kadar
Aydınlık insanları.
Kömüre inat
Yüreklerindeki ateş ısıtır onları.
Borç yok
Yakarı yok.
Kömür, deniz ve mavi
Yeşilden siyaha akan sular.
Beyaza vurulmuş umutlar
Unutulmuşluk türküleri karışmış ağıtlara.
Zıbın beyaz
Duvak beyaz
Son yolculukta kefen beyaz.
