SEVGİ DE ÖLEBİLİYORMUŞ
Baktığımda sen sanmıştım
Sevdiğim sen
Ömrümü adadığım, sen
Yanılmışım meğer
İnsan, insana aldanır
Ben de bir insanım.
Billurlar akıyordu gözlerinden
Şefkate sardığın sevgin
Mangal yüreklim derdim
Her kabın içi dolu olmak zorunda değil
Yıllarca emek kattım
Biz olduğumuz sandığım hayata.
Gökler kadar karardı gözlerim
Ah, akacak göz yaşlarına öyle hasretim
Ama buz kesti, gözümün aynası buğulandı
Boğazımdan aşağıya acıyı sağıyorum
Dünya, penceremden görünmez oldu
Işığa ulaşmak için, göz yaşlarına öyle hasretim.
Şimdi umutlarım sürgünde
Tuzla buz oldu tozpembe gözlüklerim
Şarkılarım nota nota gömüldü, iç dehlizlerime
Bütün renklerim, gökkuşağıyla silinip gitti
Bülbül gibi şakıyan dilim, lal oldu
Son silüetinde silinip gitti benden.
