SESİM ve BEN
Perde perde sislerde zaman çemberleri
Biraz serin biraz derin
Saklayarak anıları
Tutsak alıyor ruhun aynalarını
O sisler ki!
Kaç kat giysiden geçer de tenine
Ürpertir seni döndürür kendine
Sisli puslu bir sessizliğin sihri
Bir ses, bir içimdeki ses ve ben
Birbirimizi giyinmişik bilmeden
Ayrılmak mümkün değil birbirimizden
Geçerken zaman çemberlerinden
Perde perde sislerden haykırıyor
Dilimin kuytusundaki heceler
Kelime olup dökülmüyor
Kayboluyor aklın labirentlerinde
Çılgın bir arzu duyarken
Sese dönüşmek için
Yine….
Duruyor, susuyor, vuruyor kendini içinden
Geçerken zaman çemberlerinden
İki figüran gibiyiz
Birbiriyle savaşa duran
Sesim ve ben
Sesim haykırmaya çılgın
Ben susturmaya
Söylesem olmuyor
Söylemesem olmaz
