ŞEMSİYE
Bir şemsiyeydim ben
Su geçirmeyen...
Şeffaftım ayrıca.
Dışım neyse içim de oydu.
Farklıydım herkesten.
İlk ben gördüm
Bulutların kavgasını.
İlk ben kokladım kül rengi havayı.
Yağmuru ilk ben karşıladım
Kadının saçlarına değmesin diye.
Damlaları ilk ben öptüm.
Ilık ve ıslaktılar.
Düştüler.
Tutamadım onları
Olmayan ellerimle.
Fakat ıslandım.
Öyle çok ıslandım ki kan sıçradı tenime.
Ne olurdu sanki
Sezgilerim olaydı benim de.
İzlermiş onu ne vakittir.
Kaçarken bağırdı adam.
Yıldırım düştü sandım ilkin üzerime.
Kurşunmuş meğer.
Ölüm yağmış havadan.
Ağladı gökyüzü.
Bulutlar ortadan ikiye yarıldı.
Kadın sustu büsbütün.
Kızıl damlalar aktı saçlarının arasından.
Utancından kızardı beton.
Bir kadın daha ıslandı.
Ölüm geçiren bu şemsiyenin altında.
