ÖLÜME DOĞMAK
Döl yatağına düştüğümde
yalnızdım.
Suyumu, sevginin kaynağından içtim.
Yerküreye çıplak geldim, çıplak gideceğim...
Ne acısın yaşam,
Eremedim gizemine.
Buğdayımı verdin, aşımı verdin,
Doyurdun da ölümü verdin.
Koşarak büyüdüm,
Damla damla eridim.
Yerküreye çıplak geldim, çıplak gideceğim...
Ölüm en büyük gerçek!
Bu böyle bilinsin.
Kalmamış ki sözler,
Kuşkusuz her insan gibi bir gün;
Benim de kapanacak iki gözüm.
Geriye kalacak olan
yalnızca gömüt taşım...
Editör: Nezihat Keret
