O HEP BEKLENEN
Hasretim diyorsun ya
Aldığın her nefeste sendeyim
Soluğuna karışmış kokum
Bakışlarının değdiği her yerde ben
Ellerinin dokunduğu her şeyde ben varım
Nasıl karıştıysan ruhuma
Öyle sendeyim işte
Nasıl bende ise sana ait olan her şey
Her şeyin içindeyim
Birlikte dokunuyoruz yapraklarına sardunyaların
O öptüğün renklerin yarısı benim işte
Tutturduğun o türkünün yarım kalan notalarını ben tamamlıyorum seninle
Yutkunduğun zaman boğazına takılan
Genzini yakan o özlemin sancısı bana
Seninle dansediyorum gölgeler arasında
Bazen duvarları delen o bakışlarında seninle öpüşen benim
Birden omuzuna düşen o ürperti benim dudaklarım
Benim elim birden beline dolanan
Boynunda dağılan saçlarını bir anda kenara çekip kokunu nefes nefes soluyan benim
Gece yarısı nerdeyse hep aynı saatte dudaklarını ıslatan o suyun serinliğinde dudaklarımın izi
Üstünü usulca örten
Sen uyurken geceye düşen ay aydınlığı yüzünü yüreğine an be an resmeden benim
Okuduğun şiirlerin hepsinde yüzüne düşen o masum özlem
O hep beklenen
Kimseler bilmesede o en çok bilinen benim işte
Hani uzaklardasın diye uzağım sanma sana
Soluğunun rengine boyuyorum günleri
Her gün bir başka
Her gün gök kuşakları indiriyorum en onulmaz hasretlere
En olmazlara mucizeler düşürüyorum küçücük çocukların o geri çevrilmez dualarından
Her gün yeniden aşık oluyorum
Her gün yeniden geliyorum dünyaya seninle
Alnımın silinmez yazısı sensin kal-u belê dan ...
