NARKOZ SONRASI
Bir türlü eşleştiremiyorum kromozomlarımı,
Tutmuyor sayı;
Eriyik külçeler yığılmış iliklerime,
Ondan olmalı.
Çarpıyor birbirine buruşuk damarlarım.
Kirpikler ki hacimsiz ve kıvırcık, kaşlar kapkalın.
Kayıyor altımdan uçan halı,
Ayaksız uyakları var sanırım, ahenksiz yaşamanın.
Ses paramparça, söz kadavra.
Nasıl çare olabilirim ki bu çömlekleşmiş ellerimle,
Uyuşan uyluklarıma.
Ya bu yalın üşümeleri ne yapmalı,
Bu çökerten tireyişleri!
Kim çaldı ocakta ısıttığım tuğlaları?
Üstüne üstlük,
Sarkaçta gülüp duruyor arım
Arım arsızlığımdan çıldırmış olmalı.
Basiretimde katranlı göz merceği, kıvrımlı körlük.
Tüm kaslar reddetmekte kasılmayı,
Her bir eklemde kös kös kötürümlük,
Dermansızlık içinde pişmanlık çıkmazı.
Kaotik koridorlar açılıyor ruhuma,
Kerpiç yığsam mı acaba beynimle kalbimin arasına?
Nerdesin ey ibret sarmalı!
Şuursuzca yaşamak bozuyor aramızı hesaplaşmakla,
Neşterliymiş ruhumun olanca azası.
Kendime gelemiyorum bir türlü
Narkoz sonrası.
