KÜSMÜŞ
Gönül arzuluyor bizim elleri
Yüce dağdan esen yel bana küsmüş
Bezemiş etrafı yaban gülleri
Yamada parlayan kar bana küsmüş
Bir başka oluyor baharı yazı Tatmak gerekiyor verdiği hazı
Türküsü ağıtı turna avazı
Hasreti anlatan dil bana küsmüş
Görmeyi özlersin dostun yüzünü
Tatlı Sohbetini bir çift sözünü
Kaybetmeden duruşunu özünü
Selamını salan dost bana küsmüş
Burnunda tütüyor gitmediğin an
Aradan bir hayli geçmişse zaman
Diyar-ı gurbeti boşuna mekan
Eylenip durduğum yıl bana küsmüş
HEDERİ ömrümüz az kaldı güze
Acıyı bal edip yaşattı bize
Haramı yazmadık kâr hanemize
Kalemi kağıdı dal bana küsmüş