KOPSUN KIYÂMET
Sensizliğe ben değil bütün cihan ağlasın
Yas tutsun tüm bulutlar karaları bağlasın
Azrail muştu versin ilmeğimi yağlasın
Sensiz yaşamaktansa artık kopsun kıyâmet.
Sana hasret yüreğim sana bin yıl uzakta
Hayallerim düşlerim sanki sensiz tuzakta
Sivan düştü gönlüme gece gündüz azapta
Sensiz yaşamaktansa artık kopsun kıyâmet.
Aşkından bana kalan bir avuç hasret şimdi
Çay karası gözlerin yâr bana gurbet şimdi
Omzumda sevda yükü diyorsun sabret şimdi
Sensiz yaşamaktansa artık kopsun kıyâmet.
Geceler kâbus oldu avaz avaz sustum ben
Umudu sevincimi infaz edip astım ben
Seni bana yazmayan kaderime küstüm ben
Sensiz yaşamaktansa artık kopsun kıyâmet.
Senden ırak sevdiğim nefes almak ar gelir
Resmine her bakışta yüreğime zar gelir
Seni sensiz yaşamak ölümden de zor gelir
Sensiz yaşamaktansa artık kopsun kıyâmet.
Cemreler düştü yine gözüm yola bakıyor
Giryan oldu yüreğim hasret beni yakıyor
Za’ifim senden ırak bu canından bıkıyor
Sensiz yaşamaktansa artık kopsun kıyâmet.
