Kalmadı

KALMADI

Mutluluğu bilirdim  eskiden  yaşarken 
Hayat güzeldi kışta camdan bakarken
Sıcak sobanın kenarında yudumlardık
Sıcak çayı sevgi ile evin damı akarken 

Ufak odada bile ne misafirler ağırlanırdı
Şimdi büyük evlere kimse misafir almadı 
Dost komşu acısına herkes kahırlanırdı
Artık  o derde ortak olacak insan kalmadı

Masumiyeti bilirdim  izlerken bile  bir film
Ne şarkılar söyledi ne şiirler okudu bu  dilim 
Öyle zengin de değildik gösteriş de bilmezken 
Hayalime ortaktı benimle yere serili olan kilim 

Her yerde kavga entrika havada uçuşurken
Kimse mutluluğu sevgiyi aşkı satın almadı
İhanet eden zalimin paçası bir bir tutuşurken 
Zalimde ne edep ar ne merhamet vefa kalmadı

Aşkı aşkı bilirdim gönlüme düşen kor ateşten
Leyla Mecnun'dan öğrendik daha kavuşamadan 
Şimdi yaşananlar aşkmı ne farkı varki bir leşten 
Çıkara sürdü herkes  aşkını daha konuşamadan 

Ömür bitti son dem  artık kimse farkında değil 
Gönül imdat dedikçe kimse bu  denize dalmadı
Dalgalar vurdukça sahile  âşka olmuşum meyil.
O  yârda sustukça söyleyecek sözüm kalmadı
Tükendikçe umutlar izler olmuş herkes seyir
Bu saaten sonra hiçbir şeyde gözüm kalmadı 

HİÇ KİMSEYE SÖYLEYECEK
SÖZÜM KALMADI...