GÖÇ MEVSİMİ
Gülüşün, duruşun bakışın hayata isyan gibi…
Üzmüşler seni de besbelli.
Leylekler gibi yüreğin, göç mevsimi…
Çünküsü yok hayatın,
Kimine az, kimine çok dokunuyor.
Üstün başın, aşk kokuyor.
Ne zaman sevmek mevsimi başlıyor senin, yüreğinde?
Layık mı bu hüzün gözlerine.
Üşüyor bakışların, öyle içten samimi gülümseyince.
Bahar açmış her şeye rağmen yine de yüzünde…
Anıların, namâhremin sanki en gizli yerinde.
Hadi ellerinden tut mutluluğun, mutsuzluk zaten herkesin dilinde.
Anlamı olur mu dünyanın aşk olmasa insanların içinde?
Damakta tadı kalır, her yaşın.
Issızlaşır insan kendi kendine kalınca, adıdır bu yalnızlığın..
Razı olur iken herkes kaderine, isyandır senin o güzel bakışların…
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
