GİTSEK
Bazen diyorum ki,
Tası tarağı toplayıp arkamıza dahi bakmadan uzaklara gitsek!
Şehrin tüm keşmekeşliklerini,
Sürekli bir yerlere yetişme telâşlarını,
Trafik gürültüsünü,
Hava kirliliğini,
Birbirine girmiş binalarla üst üste yaşayan yığınları arkamızda bırakarak...
Torbamızda yeni bir huzur,
Yollara düşsek.
Taaa uzaklara, ücra bir kır kasabasına...
Küçük bir bahçe olsa.
İçinde küçük bir kulübesi,
Kulübede kedisi,
Dışarıda köpeği...
Sabah ezanıyla uyansak,
Önce bahçeye inip çiğ düşmüş salatalıklarla domatesleri toplasak.
Kuş seslerinin nağmeleri eşliğinde kahvaltımızı yapsak.
Kahvaltıda kuzinede kızarmış köy ekmeği olsa,
Üzerinde tereyağ,
Yanında közde demlenmiş tavşan kanı çay...
Organik köy yumurtası,
Biraz da kovandan bal.
Güneş batmaya yüz tutunca asma çardağın altında komşularla semaverde çay sefası yapsak.
Kuzinede mısır közlesek.
Ay çiçeğinden çekirdek koparıp çitlesek.
Gül kokuları eşliğinde gönül sohbetlerine dalsak.
Meltem esintileri püfül püfül yüzlerimizi okşasa.
Akşam olunca çeksek perdeleri, şinanay yaksak.
Sobayı yakıp üstüne kestane atsak.
Miskin bir kedi gibi bir köşeye kıvrılsak.
Mis gibi derin bir uykuya dalsak.
Sonbaharda dağlara çıkıp mantar toplasak.
Kışın yağan kar üzerinde kayan çocukları izlesek, kar üzerinden yem toplayan kuşları...
İlkbaharda canlanan doğayı, ısınan havayı, topraktan buram buram çıkan buharı izlesek, rengarenk gelincikleri toplayıp şerbet yapsak,
Yazları balığa çıksak...
Tek derdimiz anasını emmeyen buzağı, yumurtlamayan tavuk olsa.
Kırağı yemiş domates veya biber olsa.
Çiçeğine dolu vurmuş erik olsa.
Gitsek buralardan;
Kekik kokularıyla kuş cıvıltılarının,
Oynaşan kedilerle köpeklerin,
Uçuşan kelebeklerin,
Meleşen kuzularla oğlakların,
Tepişen tayların arasına, uzaklara...
