FREZYA
Sana şarkılardan sözler çaldım
Frezya.
Maviliklerden umut.
Çocukların yüzlerinden gülücükler ısmarladım.
Kuşlardan kanat ödünç aldım.
Uçup gelsen ya Frezya.
Balıkların bile uçtuğu deryalarda
Dalgalar bir senin mi önünü keser
Frezya?
Karıncalar bile yangınlara su taşırımış ya
Kış biter, yaz gelir demişler
Umudun adına.
Gelip de baharım olsana,
Umudun bittiği bir anda
Çıkıp karşıma, buradayım işte desene
Frezya
Umudun kendisi olsan ya.
Çocuklar da gitmiyor artık eskisi gibi lunaparka,
Büyükler inanmıyor dokunmadan âşık olunacağına.
Ben yine de inanmak istiyorum aşkların masum kaldığına.
Gerçeği geçtim, rüyalarıma bari gelsen ya Frezya?
Gelir isen hem sabah simit de alırım senin sevdiğinden
Çayın yanına.
Sen hele bir gel sigarayı bile bırakırım Frezya.
Bana gelince
Çok sessiz kaldım sen gittiğin günden beri
Ne yanımdakilere seni anlatabiliyorum
Ne de yüreğime sensizliği.
Bana da yazık değil mi?
Hırsızlık ettiriyorsun bana
İsmini bile çiçeklerden çalıyorum ya
Biliyorum yine gelmeyeceksin
Frezya...
Çünkü çiçekler bir kere koparılırsa yerinden bir daha aynı toprağa tutunamaz.
Saksıya alışan çiçekler bir daha toprakta yaşayamaz.
