EYLÜL
Ahh! Yüreğime düşen öpüşlerin sızısı…
Nasıl kanıyor tenime düşmeyen dudaklarının izi.
Ellerim nasıl böyle kötürüm?
Nasıl çekiliyor canım. Bir bilsen…
Eylül,
Uzayan gecelerin mevsimi
Hasretin sarısı Eylül,
Bir de iç kanatan özlemlerin mevsimi…
Şimdi hangi denizin mavisinde o çocuk çığlıkları?
Tepemizde uçuşan kuşlardan ne kaldı geriye?
Hangi yağmurları biriktiriyor zaman?
Küfredilesi bu yalnızlık niye hep bize?
Üşüyor ruhum cehennem sıcağında.
Ertelenmiş her şey doldurmuştur artık miadını.
Tersine esen bir rüzgâr çarpar bütün sesleri,
Yüzünde ikindi gölgesi bir sessizlik.
Şimdi,
Kendine dağ olmak zamanı.
Hadi, öp yalnızlığını alnından.
Kutsa kendini kendinde.
Eni sonu bir hayat işte.
Vur, kır, parçala yüreğini satırlara düşen gözlerin sunak kaselerinde.
En iyi sen oynadın bu intiharı.
Şimdi, kendine ses olmak zamanı…
Eylül,
Ölmelerin zamanı.
Kan kızılı bir özlemdi oysa,
Adını koyamadığın acılarda seni anlatan.
Seni bütün hasretlerinden öpen o ses.
Eylül,
Şimdi yeniden doğmaların zamanı…
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
