ESMÂ-ÜL HÜSNÂ 8 / EL-MÜHEYMİN
(Her şeyi görüp gözeten, her varlığın yaptıklarından haberdar olan.)
Karanlık gecede kara karınca,
El-Müheymin sensin, görensin Ya Rab!
Enginde, yücede yara varınca;
El-Müheymin sensin, görensin Ya Rab!
Görüp gözetensin, erensin
Ya Rab!
Yoğrulan fermanda muğlak güreşse,
Savrulan harmanda toprak depreşse!
Kavrulan ormanda bir yaprak düşse,
El-Müheymin sensin, görensin Ya Rab!
Görüp gözetensin, erensin
Ya Rab!
Kullarına yarsın, Hakk’a taparsa;
Kesin yargılarsın Hak’tan saparsa!
Mutlak haberdarsın kim ne yaparsa,
El-Müheymin sensin, görensin Ya Rab!
Görüp gözetensin, erensin
Ya Rab!
Daha düşünürken beynindekini,
Kalbe düşürürken gönlündekini!
Aşkla pişirirken kalbindekini,
El-Müheymin sensin, görensin Ya Rab!
Görüp gözetensin, erensin
Ya Rab!
Pîr-i Fanî der ki; sözüm ayandır,
Gördüğünü sanan gözüm ayandır!
Hak aşkıyla yanan özüm ayandır,
El-Müheymin sensin, görensin Ya Rab!
Görüp gözetensin, erensin
Ya Rab!
