ESKİDEN...
Eskiden göğe uzanırdı ağaçların dalları
Kuş sesleri karışırdı
Çocuk seslerine...
Her sokak köşesinde bir merhaba asılıydı
Sevdalar demlenirdi semaverlerde
Çaylar bazen şirketten
Bazen de taa gönülden
İçilirdi, kaşık sesleri eşliğinde
Kapı önü ayaküstü sohbetler süslerdi kadınların yüzlerini
Dert, tasa kalmaz yemek unutulurdu ocağın üstünde...
Bakkal amcalar vardı veresiye defterleriyle
Bir de bisküvi arası lokumları
Mahallenin edisi büdüsü bir de delisi vardı
Herkesin koruyup kolladığı
Gözünden sakındığı
Çekirdekçi teyzeler dünyaya açılan gözlerimizdi.
Haber akışı şimdiki internetlere taş çıkarırdı.
Komşu kızlarına mektuplar yazılırdı
Uzaktan uzağa bakışmaların ardından
Ve mektupları ulaştıran posta güvercinleri
Bir şekerlemeyle yola koyulan...
Camlar kırılırdı yolunu şaşıran bir top ile
Gönüller kırılmazdı patavatsız sözler ile
Akşam ezanları okunurdu
Sokaklar kararır
Sokaklar ıssızlaşırdı.
Evlerin içi ışıldardı
Şen kahkahalarla
Bir sofa başına toplanılır
Aynı kaptan yemekler yenilirdi.
Televizyonda Bizimkiler
Yanımızda bizimkiler
Bazen bir kahve telvesinde
Üç yol, bir nazar, bir de kısmet çıkardı
Sonra hepsi birden hayra yorulurdu.
Sigara elden ele gezer
Dumanı hasret tüterdi.
Yanık bir türkü yüreklerde dillenirdi...
Eskiden göğe uzanırdı umutlar
Karışırdı beyaz bulutlara.
Truva Edebiyat Dergisi
