BİLDİM
Sustum...
Ağız dolusu kelimelerimi
Başkasının canı yanmasın diye
İçimi yırtıp, parçalayıp
Ilık ılık kanatırcasına
Yuttum....
Sildim
Gerçeklerle yüzleşince
Dost bildiklerim yüz çevirince
Hançerler sırtıma bir bir saplanınca
Gözüme kalın mil çekip
Yalanın ağusunu şerbet bilip
İçtim...
Bittim...
Uçurumun kenarında
Hayata tutunmaya çalışan
Allı morlu, sarı sıcak
Kır çiçeklerini ezmemek için
Kendi ellerimle kendimi uçurumdan
İttim....
Gittim...
Darağacının odunsu kokusunu
İçime çeke çeke
Kefen tek kişilik
Bunu bile bile
Onca günahın batağında
Samimi, içten
Çokca pişman akarsa gözümün yaşı
Affedileceğimi
Bildim....
