Yaram derindir benim...
BABA ÖZLEMİ
yıllanmış dut ağacımın çevresinde
uğur böcekleri uçuşuyor
basbayağı dans ediyorlar
küçücük kanatlarıyla gün ortasında
uğur böceğim, al üstü beneklim
bayrağım gibisin kan kırmızısı renginle
memleketimi anımsatıyorsun bana
her avucuma konduğunda
kirpiğimden özlem süzülüyor
yanıyorum ben kor ateşlerde...
yanağıma ince ince düşerken yaş
anılar canlanıyor belleğimde
"uç uç böceğim" tekerlemesi
dolanıyor dilime
babamın sesi çınlıyor kulaklarımda
duyumsuyorum...
kızım, diyor; kızım, uğurum benim
çocuksu yüreğimde o an anılarım
elma şekeri tadında
sonra...
bir yağmur damlası düşüyor
dudak ucumun derinliğine
gizleniyor güneş umarsızca
karabasan bulutlarının ardına
kırmızı uğur böceği
son kez konuyor avucuma
yüreğimde kor yangınlar var...
uğur böceğim, al üstü beneklim
bir dilek tutacağım şimdi
gizleyeceğim kanatlarına baba özlemini
durduracağım zamanı, gün ortasında...
