ANNELER GİTMEZ
Annem, her şey yıpranır, eskir dünyada,
Bir gün yitip gidebilir herkesten.
Çıkabilir elimizden ne varsa.
Ama biz gidemeyiz birbirimizden.
Ayrılamayız anne-evlat bütünlüğünden…
Ölsek de yeşeririz birbirimiz için topraktan.
Sen havam, suyum, toprağımsın annem…
İster yakında ol, ister uzakta.
İstersen uzanmış ol, o kara toprakta.
Bedenlerdir sadece uzak kalan.
Benim için açılır ellerin duaya.
Benim için düşer yüreğin yollara.
Gökte, bulutlarda…
Dünyanın üstünde ya da yerin altında.
Sen hep benimle olacaksın dünyamda, ahiretimde.
Sevgin uykuma düş, üstüme örtü gecelerimde.
Sen bahtım, yurdum, geleceğimsin annem
Rabbimin sevgisi sende, gücü sende.
Kanatlarının altında ben, hep güvende.
Ben hiç büyümedim ki annem.
Hep o yavru kuşum gönlündeki yuvamda.
Sen yuvam, aşım, ocağımsın annem…
Sen yaslandığım dağım.
Kocaman bir dünyamsın.
En doğru yolum, sönmeyen ışığım.
Korunağım, sığınağımsın.
Ben sensiz olamam ki.
Sen gözümün nuru.
Sen karanlığımda güneşimsin.
Bayrak bayrak ülkemsin annem…
Varlığınla güçlüyüm ben.
Her şeyi öğrettin bıkıp usanmadan.
Bir tek sensizliği öğretmedin bana.
Sensizlik nasıl olur, hiç gelmedi aklıma.
Yıkıldım bırakıp gittiğin gün.
Her gün büyüyor içimdeki boşluğun.
Yakıyor yüreğimi özlemin.
Şaşkınım annem.
Sen köyüm, kentim, bucağımsın annem.
Anneler günü bugün.
Benim boynum bükük, gönlüm üzgün.
Şimdi sensiz, öksüzüm.
Ben sensiz çok yalnızım.
Kimin elini öpeyim ben.
Nerde bulayım senin yüreğindeki sevgiyi.
Hangi çiçekte var anne kokusu.
Hangi seste var, yürek dolusu şefkatin.
Sen benim hayatımın direğiydin.
Söyle kime senin gibi dayanayım.
Hangi direğe tutunayım.
Ömrümün varı, varlığımın sebebisin annem.
Annem, sen gittin ya.
Ayaklarım gitmiyor ardında olmadığın kapıya.
Evde eşyalar dilsiz, suskun sen gideli.
Ama yokluğunda büyüyor varlığın.
Dolduruyor her yeri.
Gönlüme, yine yalnız sensin teselli.
Sen gidemezsin ki.
Varlığında, yokluğunda hep benimlesin annem…
Editör: Nezihat Keret
