Anadan Üryan, Dilim Üryan

ANADAN ÜRYAN, DİLİM ÜRYAN

Ölüm girmişti kapımdan;
Gözlerini dikti gözlerime
Gördü gözlerimin dibinde ki karanlık dehlizi
Titreyen korkularımı
Korkmamak mümkün müydü?
Arka bahçemde saklı çocuk savunmasızken
Arınmamışken henüz günahlarımdan
Keşkelerim arşa yükselmişken
Tövbelerim dilimde
İsyanlarım yüreğimindeyken.

Ölüm tüm heybeti ve dehşetiyle karşımdaydı.
Bir gün ver dedim bana
Sadece bana ait bir gün
Güneşi ben doğurayım
Tüm edepsizliğimle batışına göz kırpayım
Ay dolunay olsun
Endamı işvesi erişilmezligiyle
Salınsın nazlı nazlı gökyüzümde.
Bütün yıldızlarla ayrı ayrı oynaşayım
Cinsiyetim olmasın
Kınayanım olmasın
Anadan üryan, dilim üryan
Dünyanın anasına avradına düz gideyim....

Hakkım haramdır diyeyim
Ekmeğimi yiyip
Sırtımdan vuranlara.
Gün yüzü görmesinler diyeyim
Bahçemi derenlere
Tatlı yâr üstüne acı serpenlere
Can diyip uçurumdan itenlere
Zehrimi de kusayım, nefretimi de
Kapanmamış hesabım kalmasın mahşer gününe.

Gecesi de günü de bana adansın
Çıplak ayaklarımla toprak ananın bağrında raks edeyim
Elimde şarap şişemle
Ne günah bileyim ne sevap
Ne yargılanayım, ne yargılayayım
Avuçlarımda yağmuru biriktireyim
Yağmurun bereketiyle son kez yunup, yıkanayım.
Düşlerimi kendi ellerimle kefenleyeyim.
Kahkahalarım karışsın gözyaşlarıma
Sesim yankılansın dört bir yanda
Anadan üryan, dilim üryan
Dünyanın gelmişine geçmişine düz gideyim...