AH TÜRKAN AH!
Ah Türkan ah!
Bil bakalım,
Kimi gördüm bugün?
Karşıdan bir çift geliyordu,
Adam gülümsüyordu.
Hem de öyle bir gülümseme ki,
Mutluluğu çevresine yayılıyordu.
Ağzındaki maske bile,
Neşesini gizleyemiyordu.
Yanında sana benzeyen
Bir kadın yürüyordu.
O da çok mutluydu,
Durmadan kırıtıyordu.
Sanki yürümüyor da,
Kuş gibi sekiyordu.
Öyle mutluydular ki,
adeta uçuyorlardı.
Gözleri kimseyi görmüyordu...
Bir anda duraksadım,
Kadını sen sandım,
Hayal mi gerçek mi diye
Durup bir daha,
Bir daha baktım.
Bu imkânsızdı, biliyordum,
Tabii ki sen değildin,
Dönülmez yerlere gittin,
Bu dünyayı terk ettin...
Daha birkaç ay önce
Görmüştüm ben onu,
Öyle çok üzgündü ki,
Tanıyamadı beni bile...
Seni sonsuza kadar
Kaybettiğini söyledi ve
“Benim için her şey bitti” dedi...
Ah Türkan ah!
Anladın sen onun
Kim olduğunu…
Unutuluyor ne yazık ki,
Ne kadar çok sevilse de
Gidenler zamanla...
En iyisi yaşamak,
Yaşayabildiğin kadar,
İnadına yaşamak...
Yalan tüm sevmeler,
“Onsuz yaşayamam” demeler,
Bir kez daha anladım bunu,
İçim bir tuhaf oldu
Kahroldum inan…
Ama hayat bu,
Bir şey gelmiyor elden...
Öldüğüyle kalıyor ölen,
Kalanlara devam ediyor yaşam...
