YÜREĞİMDİ KANAYAN
Kuytusunda gölgelendiğim
Erguvan ağacı bile utanıyor içimdeki çocuğun çığlıklarından.
Yaz çiçekleri mora boyanırken
kan damlıyor her yaprağından...
Oysa,
ben bir kız çocuğuydum
düşlerde mutluluk arayan.
Bütün gülüşlerimi öldürdünüz,
yüreğime vura vura
çocukluğumu gömdünüz.
Kuşkusuz, benim yüreğimdi kanayan
ancak unutmayın
hiç çıkmayacak sizi bir anlayan.
Konuşsam olmaz,
yazsam yasaklıyım!
Gülsem hafife alacaksınız...
Şöyle bir bakınıp
gideceğim aranızdan.
Nasılsa kapanır açtığınız yaralar...
