YIR / KUTSAL GÜL
Akşama asılan zaman
Devinip duruyor istemsiz
Vurgun yemiş yüreğimde
Can ayazda şimdi
Başıma ürkek bir güvercin konuyor
Yüreğime tutkuyla sokulacak birazdan
Uzak yolun yolcusu, kim bilir
Çözülüyor gözümün bağı ansızın
Burnumda ölüm kokusu var
Zamanın dili nasıl da keskin...
Birazdan bir gül açacak dalında
Kardan daha ak üstelik
Adı yaşam olsun
Haydi dök sevgi tohumlarını bulanık sulara
Durma, yeşersin köklerin
Ey kutsal gül, toprağımda güzelliksin
İçimi titreten bir ilk güz esintisiyle gel bana
Sessizce ört yalnızlığımın üzerini
Yanmışım, ölmüşüm ben
Can ayazda şimdi...
