Yağmur Yarası

YAĞMUR YARASI

Korkaktır tetiğin namlusu
geceleri bekler bütün çığlıklar. 

Yalnızlığın yoktur elleri.
Siyahı sever kurşunlar. 

Bir lokması kaldı nefesin
gözlerimde ömrümün ahlat ağacı.

Örtündüm var ile yok
arası gölgenle.

Çölün çiçeğine talipti
bu koşuşlar. 

Gel! 
Gelmezliğinle. 
Hâl bilmezliğinle.

Leyleğin yuvasından 
attığı kuşlar gibi
can evinden
vurulmuşum.
Caaan... 

Öptüm
güneşe hasret giden yanımı.

Eledim kumları
içimdeki dalgalardan.

Ahh!
Bu kurşun yarası!

Ahh!
Bu  tene dökülüșlüğün.

Damla damla
boşalıyor iliklerim ahh!

Sen, içimdeki
hayat yetmezliğim...

Sen, aşkı bilmezliğim...

Sen, tende ölmezliğim...

Sitemim 
ahraz çığlıklarda.

Uçurum kenarı
kirpiklerini
dolamıșsın bakışına. 

Açsam
sen... 
Kaçsam 
sen...

Sussam... 
Yağmurun  yarası
öldürür güneşimi. 

Bir lokmada yuttu
beni bu hayat.

Öptüm öptüm 
bütün ıslaklığını canımın.

Gecenin teniyle sildim acılarımı.

Matemime buyurmuş yıldızlar. 

Bir hıçkırık
değdi gülüşüme. 

Donmakta
bu devri alem tebessümler.

Devrilmiș gül ağacında
gizliydi umutlarım. 

Ruhumu ayakta tutan 
köklerim  ağlak...

Pürsükut oldu
içimde bahçeler.

Gurbeti yaratan
vuslatı da yaratır mı?

Gurbeti yaratan 
Vuslatı yaratır mı ? 

Belki
sonsuz da büyütürüm
"MAHŞER GÜLÜMÜ"