ŞİİR
Giriş Tarihi : 12-11-2022 17:11

Taşlama

Kenan Gül - TAŞLAMA

Taşlama

TAŞLAMA

Yaşamak diyorum
Tadınca, kararınca.
Kırmadan, incitmeden
İnsan insana doyunca.

Adını insan koyduk
Bilemedik fendini
Biri geldi biri gitti
Sormadık derdini.

Saray var içinde insan yok.
İnsan var içinde vicdan yok.
Tartalım dedik adaleti
Kantar var, topuzu yok.

Güller açmış dost meclisinde
Söz gümüş kulağa küpe
Biri güler, biri ağlar
Dost sözü yüreği dağlar.

Dağları serdik yerlere
Omuz verir dediklerimiz nerede?
Yan gelip uzanmış emmim, yatar.
Kahve içip falıma bakar.

Dirliğimiz bol olsun dedik.
Sustuk başımıza pir eyledik.
Devir değişti kısıldı sesler
Ocağa düştü uykusuz geceler.

Gafil eylemiş yurdumu viran
Dili çatal kelamı yalan
Sağında çakal sofrasında sırtlan.
Doymak bilmezler olmuşuz talan.

İnsan insanı bilmeli.
Canı yüreğinde eylemeli.
Uzaklar tuzak olunca
Bir cezvede demlenmeli.

Ben yazarım deli dolu.
Yüreğimin içi insan dolu.
Bir selamım var hatırnaz.
İstesem de beni salmaz.

Arif olma istemem başıma.
Soyun kılığından öyle çık karşıma.
Korkma kızmam ortak ol aşıma.
Yeter ki günahlarla Kenan'ı taşlama.

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi