TAPMAK İSTƏYİRƏM / AZERBAYCAN TÜRKÇESİ
Getmək istəyirəm çox uzaqlara,
İnsanlar olmayan bir yerə getmək.
Orada yaşamaq, orada ölmək.
Ölmək istəyirəm uzaqlıqların,
O səssiz-səmirsiz əhatəsində.
Nə bir qadın gəlsin qəbrimin üstə,
Yalandan dil açıb ağı deməsin.
Vaxtımda qədrimi bilməyən bir kəs,
Vaxtsız ölümümdən kədərlənməsin.
Uçmaq istəyirəm, göylərin yeddi qatına,
Oralar ləkəsiz, necə təmizdi.
Göylər paklığından,məhəbbətindən,
Məni sirdaş bilər, məni dost bilər.
Incitməz həyatın sərt üzü məni.
Oraya bir insan ayağı dəyməz,
Məndən özgəsini götürməz ora.
Mənim sevincimi sevinci bilər,
Bir tək kədərimə sevinməz ora.
Tapmaq istəyirəm ömür bitməmiş,
Bəxtimin gələcək səadətini.
Çıxmaq istəyirəm yerin oxundan,
Yarmaq istəyirəm cazibəsini,
Heç mənim qədrimi bilmədi bu yer.
Qoy məni bu yerdə axtarmasınlar,
Adım ürəklərdə silinib-getsin.
Saxta yer üzündə, saxta adamlar,
Mənim yoxluğumla barışıq etsin.
Sevgilər və nifrətlər…
Sevgilərin məhv olduğu yerdə,
nifrətlər başlar.
Nifrət edə bilməyənlərin,
düşünməyi belə bacarmayanların,
dil açar ürəklərində
sevgi tumurcuqları.
Nifrətlərin baş alıb getdiyi yerdə,
sevgilər ayaq tutub yeriməz.
Ayaq tutub yeriyənlərin,
dabanları əzər sevgi çiçəklərini.
tikan bitirər izləri
nifrət elçilərinin.
Sevgilərin ucuzlaşdığı yerdə,
nifrətlər bahalaşar.
Qan tökər su yerinə,
göz yaşları.
günbəgün artar sayı məzardaşlarının.
ümidlər ölər,
ümidsizliyin fəth olunduğu
xarabalıqlarda.
Nifrətlərin güləcəyi yerdə,
sevgilər ağlaya-ağlaya,
yolar vaxtsız ağarmış saçlarını.
bir üzü tərs düşər həyatın,
başlanğıcdan sona doğru yolun
qarışıqlığında
azdırar yolunu
sevgi sərnişinlərinin.
Yağışa bax İlahi!
Yağışa bax ilahi!
adam kimi danışır.
adam kimi dərd çəkir,
adam kimi alışır.
Bu dərd çəkən yağışın bəlkə həmdərdi mənəm,
bəlkə də ürəyində çəkdiyi dərdi mənəm.
nə bilim, hardan bilim bu yağışın dərdini,
dərdlilər yaxşı bilər dərdlilərin dərdini.
***
GÖRMEK İSTİYORUM / TÜRKİYE TÜRKÇESİ
Gitmek istiyorum çok uzaklara,
İnsanların olmadığı bir yere gitmek,
Orada yaşamak, orada ölmek.
Ölmek istiyorum uzaklıkların
O sessiz sedasız çevresinde.
Ne bir kadın gelsin kabrimin üstüne,
Yalandan söz açıp ağıt yakmasın.
Vaktimde kadrimi bilmeyen,
Vakitsiz ölümümden kederlenmesin.
Uçmak istiyorum, göklerin yedi katına,
Oralar lekesiz, nasıl temizdir.
Gökler paklığından, muhabbetinden,
Beni sırdaş bilir, beni dost bilir.
İncitmez hayatın sert yüzü beni.
Oraya hiçbir insan ayağı değmez,
Benden özgesini götürmez ora.
Benim sevincimi sevinci bilir.
Hiçbir kederime sevinmez ora.
Görmek istiyorum ömür bitmemiş,
Bahtımın gelecek saadetini.
Çıkmak istiyorum yerin okundan,
Yarmak istiyorum cazibesini,
Benim kadrimi bilmedi hiç bu yer.
Koy beni bu yerde bırakmasınlar,
Adım yüreklerden silinip gitsin.
Sahte yeryüzünde, sahte adamlar,
Benim yokluğumla barışsınlar.
Sevgiler ve nefretler…
Sevgilerin mahvolduğu yerde,
Nefretler başlar.
Nefret edemeyenlerin,
Düşünmeyi bile beceremeyenlerin,
Dillenir yüreklerinde
Sevgi tomurcukları.
Nefretlerin alıp başını gittiği yerde,
Sevgiler ayak tutup yürüyemez.
Ayak tutup yürüyenlerin,
Tabanları ezer sevgi çiçeklerini.
Diken bitirir izleri.
Nefret elçilerinin.
Sevgilerin ucuzlaştığı yerde,
Nefretler pahalanır.
Kan döker su yerine
Gözyaşları.
Günbegün artar sayısı mezar taşlarının.
Ümitler ölür,
Ümitsizliğin fetholunduğu
Harabeliklerde.
Nefretlerin güleceği yerde,
Sevgiler ağlaya ağlaya
Yolar vakitsiz ağarmış saçlarını.
Bir yüzü ters düşer hayatın,
Başlangıçtan sona doğru yolun
Karışıklığında
Azdırır yolunu
Sevgi yolcularının.
Yağmura bak İlahi!
Yağışa bak İlahi!
Adam gibi konuşur,
Adam gibi dert çeker,
Adam gibi alışır.
Bu dert çeken yağmurun belki hemderdi benim,
Belki de yüreğinde çektiği derdi benim.
Ne bileyim, nereden bileyim bu yağmurun derdini?
Dertliler iyi bilir dertlilerin derdini.
Editör/Çeviren: Hamiyet Su Kopartan
