SUSTU CANLAR
Nuh görseydi tufanı inanmazdı gözleri
Nasıl da birden söndü yüreklerin közleri
Sabaha erememiş yarım kalmış düşleri
Depremin beşiğinde dondu hep bedenleri
Altı Şubat sabahı Kızılca kıyametler
Şerha şerha yarılmış ovalarıyla dağlar
Maraş, Antep Urfa’da kopuyor haykırışlar
Moloz demir altında sustu bütün sesleri
Yüzyılların depremi güzel yurdumu vurdu
Mahvoldu Güneydoğu zaman zamansız durdu
Adana Osmaniye yürekler acı doldu
Göçüklerin altında kaldı fersiz gözleri
Faylar tek tek kırıldı yüreklerimiz yandı
Elazığ, Adıyaman ayaz soğukta dondu
Diyarbakır, Malatya, Hatay bir küle döndü
Soğuk anna göğsünde soldu Gül bebeleri
Yüreğimle sarılsam acılı yüreğine
Can gelir mi üşüyen buz tutmuş gözlerine?
Isıtır mı ellerim dokunsam ellerine?
Gülümserken mevlaya vurdu kar tenlerine
Bütün vatan sathında bayrağım rengindeyim
Saçım başım göz yaşım buz tutmuş közlerdeyim
Dönüp kalan canlarla yanan on bir ildeyim
Kadim Anadolu’yum korda Güneydoğu'yum
