ÖYKÜ
Giriş Tarihi : 29-12-2022 18:20

Sona Doğru

Yazan: Gülcan Mülayim -SONA DOĞRU... 

Sona Doğru

SONA DOĞRU... 

Üzerine giydiği  elbise  tam  oturmasa da illa ki  giymeliyim  diye  tutturdu.   Yakasında kocaman tuhaf  duran iğne desen  yaşından büyük  gösteriyordu.

Anlam veremedi   arkasından borazan sesli biri seslenip  duruyordu. "Vaktin az kaldı çıkar artık  şu elbiseyi biraz daha kalsın  ne  olur." diye çocuk  gibi ağlıyordu...

Elbiseye  bakıp bakıp durdu  ne  vardı  bu elbisede  kumaşı buruşuk  incecik  astarı  olmayan... Tiyatro  sahnesinde 10/02 oyununun provasında olduğu   hatırladı.

Karşısında duran  küçülmüşte  büyümüş dedirten  koltukta oturan  "Astığım astik  kestiğim  kestik." diyen kişinin  eteklerine takılmış  zilleri gördü.

Döndükçe ses çıkarıyordu ne kadar gürültülü  olsa da  karşısındakiler  zevkle gülüyordu.. 

Sahnenin  diğer tarafına bakınca  bir ağaç  gözüne ilişti dalında sallanan olgunlaşmış  sadece bir tane meyvesi olan.. Gövdesine baktı o kadar da sert değildi. Kalın  görünümlü  ağaçlardan  farklıydı...  Düşündü fazla su mu verilmişti  yoksa az suyla yetinmeyemi  çalışmıştı. 

Asıl mesele meyvenin tadıydı Acı, ekşi, tatlı...Tam elini  uzatıp  bakacaktı ki yere düştüğünü farketti uyandı  gördüklerinin  rüya olduğunu  anlayınca da tavandaki lambaya takıldı gözü, 'dar ağacına götürüleceği  günün  sabahında  gördüklerini  üzerinden  atmalıyım.' diyerek  kalktı  yatağından..

Truva Edebiyat Dergisi Truva Edebiyat Dergisi