SON YOLCULUK
Dün gece bir rüya gördüm.
Yolculuk hazırlığı vardı evimde.
Bir valizin kapağı açık,
Elime ne geçerse atıyordum içine.
Birden yorgun düştü bedenim,
Bitkin uzandım kerevetime.
Derken güneş yüzlü gençler,
Bir bir toplandı çevreme.
Ellerinde birer düğül çiçek.
Kimi kırlardan toplamış,
Kimi derlemiş gönül bahçesinden.
Işık ışık, yıldız yıldızdı gözleri.
Önde küçüğüm uzattı elini göğsüme,
Koydu düğülünü yüreğimin üstüne.
Ben Fitnat öğretmenim.
Hani başımı okşardın gözlerinle,
Senin için çiçeklerim.
Ateşten çatlayan dudaklarıma,
Can suyu oldu sesi damla damla.
Sıraya dizildiler boy sırası,
Yerinde duramayan Tülay,
Çok konuşan Hayriye,
Sınıfın elebaşısı Fatma,
Nasıl da toplardı sınıfı başına.
Yaramaz olmalı öğrenci dediğin,
Hiç kızmazdım yaramazlıklarına.
Ama ders çalışmazlarsa,
İşte o zaman, öfkem çıkardı tavana.
Zaman derdim, zaman çok kıymetlidir,
Onu boş geçirmek gaflettir.
Anlarlardı beni, üzgün indirirlerdi gözlerini,
Anlarlardı onları çok sevdiğimi.
Yetişmeliydiler en iyisinden,
Çoktu yapacak işleri.
Uzattılar birbir ellerini:
Ayşe’m, Fatma’m, Zeynep’im,
Olcay’ım, Namigar’ım, Hidayet’im,
Gültekin’im, Ahmet’im, Mehmet’im, Rasim’im,
Hayat ağacımın meyveleri,
Yürekleri kocaman, gözleri ışık ışık.
Tüm insanlığı kucaklayan,
Hepsi canlarım benim.
Geçtikleri yollar yeşeriyor bugün,
Sevgi çiçekleri açtırıyorlar her adımda.
Yolları yolum, bizim yolumuz.
Dosdoğru insanlığa, doğruluğa götüren,
Özgür, insanca yaşatmanın yolu.
Atatürk’ümüzün bize açtığı yol.
Sevgiyle, inançla baktım yüzlerine.
Artık, huzurla çıkabilirim yolculuğuma.
Atatürk yürekli,
Vatan sevdalılarıydı kalan arkamda.
Emanetimi teslim ederken,
Ülkemi emin ellerde görüyordum.
Son yolculuğuma giderken,
Ölürken de mutlu olabiliyormuş insan.
Elveda ülkemin güçlü bekçileri!
Elveda canlarım, yolunuz açık olsun.
Başınız dik, adımlarınız daima ileri.
