ŞİİRLERİM VAR BENİM
Uzun yorgunluklarım var benim
Serzenişlerim
Saklanmışım şiirlerin en mahzun yerinde
Kaybolmuşum kendimde.
Şiir kokardı oysa
Çiçek açardı gülerken dudakları
Her buse arzın merkezi...
Ekmek buğusu gibiydi, sıcacık
Buharı üzerinde...
Heceler suskun
Tüm cümleler eksik
Sıfatsız anlamı olur mu, bazı kelimelerin?
Ya kağıt küsmüşse kaleme!
Gönül gülistanında gül açar mı yeniden?
Renkleri yitirmişim
Eylül bile terketmiş
Şubat’ın otuzundayım
Ardından bakarken
Nur yüzlü bir güzelin
Kar yağmış saçıma, yüreğime
Gönlümde mazinin ayak izleri.
