ŞİİRCE / UZAKLARI HİÇ SEVMEZSİN
Henüz sahnelenmemiş tek kişilik oyunun
Tenimi acımasızca çimdikleyen buruşuk bileti
Gibiyim bu günlerde.
Ben seni uzak seviyorum.
Ve sen, uzakları hiç sevmezsin.
Gece vardiyesinin sabahla kavuştuğu saatlerde
Mahalle gençlerinin sorgulayan bakışlarına
Mahçup bir selamla cevap verirken
Kerelerce geçerdim ışığının izdüşümünden.
Güneşin yansımaları karışırdı pencerene.
Ben sana karışamazdım.
Belki, diyerek
Ne kadar çok su içmiştim
Tam da karşı kaldırımınıza emanet bırakılmış
Konuşmamaya and içmiş sahipsiz hayrattan.
Sabah ayazı bıçkın
Boğazıma umutla akan, su buzdan daha bıçkın.
Eskici amcanın tezgahından aldığım
Ucuz aşk romanlarına inanmayı yeğledim, önceleri
Pıtrak dokulu ellerimle karıştırdığım
Tüm sayfalar sensizliğe adanmış bahane.
Bulamadığım cümleler almış başımı
Ezberim yok.
Masamın üstündeki mum uykuya dalmış.
Kalabalık insan girdaplarından hangisi daha
Koyu ve derin.
Hangi kapının ardındasın?
Hangi yola el sallıyorsun sisli gecelerde?
Biliyorum!
Ben seni uzak seviyorum.
