ŞİİRCE / UNUTMA
O tanıdık naraları
Umursamazca sırtlanıp,
Susuz yazlara yelken açıyorsun ya,
Üzerinde yüzdüğün köpük, unutma…
Unutma!
Zincirlediğin göçmen kuşlarını.
Unutma, kara sürdüğün yürekleri,
Körelttiğin masum hayalleri.
Kanadını kırdığın çocuklar
Düşmüş yollara.
Cehennemden artırılmış hikâyeler
Satıyorlar birbirinden habersiz.
Bilmedikleri yasları tutuyor
Yol gözleyenler.
Kilitlenmiş naftalin kokulu selamlar Düşüyor geceye.
Islık çalıyor rüzgâr utanmazlığıyla.
Kelimeler maya tutmuyor.
Unutma!
Anamın tenime bıraktığı tütsü
Hâlâ zulamda.
El yordamıyla bulabiliyorum
Karanlık sokaklarımı.
Yürüyebiliyorum aksak ayaklarımla..
Unutma!
Hâlâ gülebiliyorum fallara.
Ve hâlâ
Özgür şiirler yazabiliyorum
Dağları fetheden...
Bir tek akide şekeri,
Bir dünya gülücük olabiliyor,
Hâlâ üşenmeden basabiliyorum
Ayazında kara.
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
