SENİ SEVMEK
Ucu açık bir zaman aralığı seni sevmek
Her şey mümkün.
Her şey imkansız.
Kokunun çıldırtan sarhoşluğu
Güneş yalamış nefesin
İkindi gölgesine benziyor kapanan gözlerin
Bir de parmaklarında uçuşan kuşlarda
O acemi telaş.
Duvar diplerinde sakladığın o bakışlarda kaldı en hoyrat sevişmeler
Omuzunda kanayan dudağım
Yüzümü binlerce öpen saçların
Dudak çizgilerindeki o sahra tuzu
Binlerce olasılığa gebe bir hayattan geriye kalan
Sadece yalnızlık.
Nasıl okşardı sesin dudaklarımı
Nasıl öpüşürdü kelimeler köşe bucak
Şiirlerde biz.
Ne güzel sevişirdik.
Sur üflemesi rüzgarlar şimdi yaprakların üstünde
Sarıya boyanmış bütün küfürler
Tarihsiz bir zaman aralığı
Biz hep ne güzel seviştik şiirlerde
Ne güzel kanadık öyle güle oynaya.
Ne çok yakışmıştı bize sevmek.
Ateşin ta kendisi insan
Bu yüzden sönmüyor içindeki yangın.
Bu yüzden alev alıyor içindeki okyanuslar.
Birer dinamit kuyusu gibi patlarken karşında gözleri.
Susmaya bile utanıyor insan.
Hem aşk dediğin yangının o eşsiz cinneti değilse nedir
Güneşler saklamıyorsa eğer içinde
Ay yanmıyorsa
Yıldızlar yağmur misali dökülmüyorsa
Yangın dediğin nedir.
Ben seni kaderinin yazıldığı gün yazdım alnıma
Ben senin gecelerine asırlar öncesinden uzandım
Asırlar öncesinden düştü dudağımın izi dudaklarına
Kokunu asırlardır ben yalnız kendime sakladım.
Kim bilebilir seni benden öte
Alnının çatında
iki kaşının tam ortasında kim taşır
Benden öte kim duyar seni yüreğinin atışında.
Sana değmeyen yangın nedir ki…
