ÖLÜYORUM SEVMEKTEN
Kocaman yalnızlıklar taşıyoruz bir şehirden bir şehire
Dilimizde yürekleri sağır eden bir sessizlik
Bir de hiç kimsesizlik yakamızda
Sahi yaşamak bu muydu.
Alnımızın terinden daha sıcak kimse öpmedi alnımızdan
Ve içimizdeki hasret kadar hiç bir şey yakmadı bizi
Üç beş şarkılık fal tutmuştuk hayata
O da yalan oldu.
Sahi yaşamak bu muydu
Ne boş vermeyi öğrendik
Ne de boyun eğmeyi
Asi bir küheylan gibi acılar içtik hayat pınarından
Kimselerin sıkamadığı boğazımızda
Kendi ellerimizle boğduk sevinçlerimizi
Yaşamak bu muydu
Kör olmadık hiç bir şeye
Sağır olmadık
Ve susmadı dilimiz şerefsizliğe
Ekmek gibi olmalıydı sevmek dediğin
Kutsal
Ve en helalinden
Yaşamak bu muydu
Kapa gözlerini.
Ölüyorum sevmekten
