MAZİYE YOLCULUK
Solmuş sararmıştı
Eski bir defterdi elime geçen
Beni kendime yolcu ettiren
Maziye açılan kapıydı
Her bir sayfası
Bazısı boyasızdı
Küflenmiş bazısı
Bazısının kırılmıştı tahtası
Sırayla açtım, loştu içersi
Solan fotoğraflar, uçuşan hatıralar
Sararıp solmuştu simalar
Muhteşem bir sessizliğin içinde
Bir bir canlandılar Çağırdılar sessizce
Eskirken onlar, nasıl da eksilmişim
Son kapıda bir ömürdü geçen
İnce bir sızıydı geride kalan