KURTLAR SOFRASI
Her gün kavga kıyamet kopardı o evde
Korkardı küçük elif babasının şiddetinden
Her gün kapanır,dı yüreğinde karanlık perde
Yoklar,dı yüreğini gelen her sözün hiddetinden
Öyle,ki devrilen.her masada biterdi dünyası
Bazen nefrete sebep olurdu gördüğü rüyası
Soğuk buz gibi evde sarılırdı,da battaniye,ye
Kimse bilmezdi ne üşüdüğünü ne tuttuğu yası
Bir gün annesi dedi gidiyoruz buralardan
Küçük bir bavulu bağladı eline ip yulardan
Yürüdükçe.bitmedi karla kaplı uzadıkça yol
Annesi dedi kurtuluyoruz bu dalgalı sulardan
Sabaha karşı oturdular soğuk bir bankta
Şehirde sarmış üç beş ayyaş etrafını parkta
Annesi Elif'i sardı kollarına korkma yavrum
Dedi bir hışım la gidiyoruz Burdan kalkta
Büyük şehirdi burası etraf kurtlar sofrası
Sakın bırakma elimi yavrum diye koşarak
Asfalt yolunda hızla daldı ölüme coşarak
Kamyon çarptı anneyi kan oldu yolun ortası
Kan olmuştu üstündeki ak güllü dallı fistan
Hiç,mi bahar görüp hiç,mi uğramaz bu Nisan
Kader gülmeyin,ce o son vade gelmeyince
Hep kaçarken doluya tuturlur,muş ya insan
Hayat,mı ayırdı ecel,mi ayırdı anne ile.kızı
Bilinmez umutları almıştı siyah ceset torbası
Anne anne gitme anne dedikçe yürekteki sızı
Herkesi yaktı amma acımadı bu kurtlar sofrası
Doymaz oldu kiminin parasını kiminin yarasını
Deştikce canını, Cananı aldı bu kurtlar sofrası.
