KOMŞU KIZI
Sokağın başındaki iki katlı evde otururdunuz,
Taştan yüksekçe duvarları vardı bahçenizin.
Bahçenizde eksik olmazdı kangal köpeğiniz,
Sert bakışlı bir baban vardı, kalabalıktı aileniz.
Balkondan bakardım fazla uzak sayılmazdı eviniz,
En çok havuz başında otururdun, çakırda yani başında.
Saçlarını tararken şarkılar söylerdin, yanıktı sesin.
Sanırım beş kardeştiniz, ama içlerinde en güzeliydin.
Baban ara sıra bağırır çağırırdı, çakırda durmaz havlardı,
Kavga döğüş eksik olmazdı. Baban demir kapıyı çarpar giderdi.
Annen havalı güzel bir kadındı, tut ağacı altında ağlardı.
Ben ise seni düşünürdüm, çocuktum elimden bir şey gelmezdi.
Gri bulutlar çökerdi evinizin üstüne, ince bir çizgi gibi,
Sen pencereden vuran güneşin kırıntıları ile ısınırdın.
Bir güvercin uçuşurdu tek başına yüreğimin habercisi,
Sanki sana olan düşkünlüğümü, yalnızlığına bırakacak gibi.
Liseye başladığım yıllar, senli hayaller kurmaya başlamıştım,
Güz gelmiş havalar soğumaya başlamıştı, aylardan Ekim’di.
Yine alıştığımız kavga döğüşünüz mahalleyi sarmaya başlamıştı.
Fazla sürmedi mahallede kalışınız, apar topar başka bir şehre gittiniz.
Şimdilerde hatıramda kalanlar, o kara kaşlı buğulu ela gözlerin,
Beyaz sarmaşıklar gibi, bahçe duvarlarından taşan hicranlı türkülerin.
Dilerim annen gibi kararmasın bahtın, gülsün temiz solgun yüzün.
Kimleri geride bıraktın bilemedin, hep aklımda gözü yaşlı gidişin.
