İNSANIN KENDİNİ YÖNETMESİ
İnsanın kendini yönetmesi; söz ve eylemleriyle kendi kararlarını alması, uygulaması ve sonuçlarına katlanması, kısacası kendi bilinçaltını olumlu yönde oluşturma sanatıdır.
Kendi eylemlerini yönetemeyen insanlar, korkak, ürkek ve duygusaldır; bu yüzden topluma uyum sağlayamaz, insanlardan uzaklaşmak ister, bu yüzden kişiliklerini geliştiremez, sürekli bir "yalnızlık" ve "terkedilmişlik" duygusu yaşarlar.
Kendileri kimseye güvenmedikleri halde, herkesin kendilerine güvenmesini ve sevmesini beklerler.
Bu insanlar gitgide toplumdan ve kendilerinden uzaklaşırlar.
Kendini iyi yönetebilenler, çevreleriyle ve hayatla uyumlu oldukları için mutlu bir yaşam sürerler.
Herşeye gereksizce direnenler, hayatı bem kendilerine hem de başkalarına zehir ederler.
Her gün yanlışlara direnerek yaşamak insanı yorar, sinirler yıpranır, direnç azalır.
Oysa herkesle uyum içinde yaşayanların özgüveni artar, kendileriyle barışık olurlar.
İyiyi ve güzeli bulmak isteyenler hayatın her alanında uzlaşmacı olmayı benimsemelidirler.
Huzurlu insan, başkalarına zarar vermez, hiçbir şeyden nefret etmez, kimseyi suçlamaz.
Mutlu insanların hayatından bilgelik fışkırır, varlıkları sevgiyle dolup taşan bu insanlar, hayata ve olaylara güzel bakar ve güzelliklerle doldururlar.
Hayat öğretici bir okuldur, sorunlar, insanın ruhen ve zihnen gelişebilmesi için önemli fırsatlar olarak görülmelidir.
Günümüzde gelişmiş toplumlar, standart bir refah seviyesine ulaşsalar da mutlu olamıyorlar, akın akın şehirlere doluşan insanlar birbirlerine yaklaşacakları yerde uzaklaşmakta, eskisinden çok huzur aramaktalar.
Evlerinde muhabbet kuşları, akvaryum balıkları ve çiçekler yetiştiren insanlar doğayla yeniden barışmaya, kucaklaşmaya çalışıyorlar.
Editör: Dilek Tuna Memişoğlu
