İNSAN / ALLAH (c.c) BAĞLANTISI
Dinimiz İslam’a göre insanın yaratılış amacı bizi ve kâinatı yaratan Allah'ı tanımak; varlığına, birliğine inanmak, iman etmek, yalnızca O'na kulluk edip şirk koşmamak, verdiği nimetlere şükrederek emrolunduğu gibi doğru, dürüst yaşamak; adalete, hakka, hukuka, vicdanımızın sesine uygun davranmaktır.
“Allah’ın (c.c.) bize şah damarımızdan yakın olduğunu” unutmadan bütün söz ve eylemlerimizin kayıt altına alındığını, amellerimizin hesabının mutlaka ahirette sorulacağını hatırlayarak O'nu özümüzde, ruhumuzda hissederek yaşamak, hayatımızı düzene sokmaktır.
Biz insanlar dünyanın süsüne, gösterişine, eğlencesine, malına, mülküne, bitmeyen işlerine; nefsimizin yerli, yersiz isteklerine kendimizi öyle kaptırmışız ki yakamızı kurtaramıyoruz. Dünya hayatını sadece oyun ve eğlenceden ibaret sanıp kendimizi kandırıyor, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyoruz. Ölümü kendimize uzak sanıyoruz. Hâlbuki ölüm olgusu atalarımızın deyimiyle; “Kaşla göz arasında…”
Hayatın gailelerine kendimizi o kadar kaptırdık ki; herhangi bir hastalık, musibet, doğal afet gibi bizi zora sokan anlarda hemen Allah'ı (c.c.) hatırlıyor, bize yardım etmesi için yalvarıyor, dua ediyor, O’na sığınıyoruz…
Pekiyi bize Allah'ın (c.c.) karşılıksız, ücretsiz, verdiği nimetler olan aklımız, duyu organlarımız, bedenimiz, ruhumuz için yeterince şükrediyor muyuz? “Şükrün nimetleri arttırdığını” idrak ediyor muyuz? Günlük koşuşturma arasında beş vakit okunan ezanla birlikte Allah'ın (c.c.) çağrısına icabet ediyor muyuz? Yoksa sadece sıkışınca mı Allah'ı (c.c.) hatırlıyoruz?..
Dua ederken de kullandığımız sözcüklere dikkat etmiyoruz. “Allah'ım sen bana sabır ver.” dedikçe Allah (c.c) bize sabretmemiz gereken olayları tekrar tekrar yaşatıyor. Doğrusu ise “Allah'ım sen bize sağlık, sıhhat, afiyet ver.” örneğindeki gibi “içinde bulunmak istediğimiz durumları ifade eder” şekilde olmalıdır.
Yola çıkan insanları uğurlarken kullandığımız “Kazasız, belasız yolculuklar” ifadesi yerine, “İyi yolculuklar, güle güle git, güle güle gel” söylemi daha yerindedir.
Gelin bundan sonraki yaşantımızda; işimizde, aşımızda, hayatın her anında, varlıkta ve darlıkta, sağlıkta, hastalıkta “Allah'ın (c.c.) yeryüzündeki halifesi” olduğumuz bilinciyle, çifte standartlı tutumları, ahlaki olmayan ikiyüzlü yaklaşımları bırakalım…
Allah’ın (c.c.) rızasına uygun, emrolunduğu gibi doğru, dürüst yaşayalım.
Allah’la (c.c.) olan bağlantımızı “mış” gibi olmaktan çıkaralım, sürekli kılalım.
Sürç-i lisan olduysa affola…
Editör: Hamit Gözümoğlu
