İÇ DÜNYAM
Herkes bir rest hikayesi oynuyor hayata dair!
Ne büyük laflarda gaflara düşüyor şair.
İyi kötü güze çirkin, rakibini seç diyor hayat, kendine oyun kur, nasıl da zaman içinde hükmünü yitiriyor sur.
Yağmuru bekleyen çöl sabrında birikiyor içimizde ukdeler, çöllere de ağlıyor yağmurlar bazen.
Gözlerde bulut, bulut hüzün birikiyor, yağmur yağmur yağıyor gözler, neye üfleyince neyzen.
Ucube bir boşluk yine gönlümde, dolmak bilmiyor.
Her heyecan paniğe dönüşürken gözlerde, dost sandıklarımız, zayıf halimize sinsice gülümsüyor.
Her oluşum bir yol ayrımına tabi, duygular gibi.
Yine müphem belirtiler ruhumda,
Var oluşu sorgular gibi.
Çıktım gönül bayramına, küçük, küçük voltalar.
Gönlüm firari, özgürlük, büyük bir erinç,
Gönül deryasının dalgaları sathımı renkten renge koyar.
Ömrün mühletinde her gün birer noksanlık.
Geçiyor koca bir yıl sanki bir anlık.
Ey gafil, kurtul acıma modundan, tek sen değilsin fani.
Hayat mektebinden aldığın not kaçtı sahi.
Afili cümleler mi kurmaya çalışıyorsun yaşama dair.
Mukayyet ol diline, kendinden büyük laflar etme gafil.
Kendini adam sananlarla dolu dingin sahil.
Suya fırlattığın taşın girdabında olmuyor hesap hatası.
Her şey hacmi kadar yer kaplıyor dünyada,
Ey gönül, atılan her ok saplandı kalbine,
Her yara çürüyor, dönüyor gecenin rengine.
Değerinden fazla değerli görüyorsun be gönül, kendini
Kıranlar uğrayacak cismine değiştirecek rengini.
Toprağın adaleti şaşmıyor, herkesi eşit kucaklıyor.
Bir ana kadar şefkatli, herkesin ayıbını saklıyor.
Dolaşıp durma havalı havalı, ayağının bastığı yeri tanı.
Gülünç olduğun halI bilmez misin ki,
Nerede o yitip göçenlerin şanı.
