HARFLER ve İNSANLAR
Harfler kendi içindeki bütünlüklerine göre anlam kazanır.
Dağınık harfler anlamlı kelimeler üretemedikleri gibi dağınık insanlar da anlamlı bir çevre oluşturamazlar.
Harflerin anlamlı bir kelimeyi meydana getirebilmeleri için uygun dizilişi gerçekleştirmeleri gerekir.
Örneğin, bir kelime için beş harf seçelim; n-n-s-i-a seçilen bu harfler rastgele serpiştirildiğinde istenilen kelime meydana gelmez.
Oluşturmak istediğimiz kelimeyi oluşturabilmek için harfleri konumlarına, görevlerine uygun sıralamalıyız.
Öncelikle rastgele serpelim; "a-n-s-n-i" okuyalım.
Okunmuyor, anlaşılmıyor ve kelime meydana gelmiyor çünkü harfler konum ve görevlerinden uzak. Şimdi de uygun yerleştirelim; "insan" okuyalım. Okundu, anlaşıldı ve kelime meydana geldi.
İnsan diyorum!
Harflere benziyor değil mi?
Karmaşık olan harfler okunmadığı gibi anlaşılmalı da fakat uygun yerleştirildiğinde hem okundu hemde anlaşıldı.
Karmaşık insan ne okunur ne anlaşılır ne de anlam oluşturur.
Karmaşık insanların karmaşık çevreleri, ortamları olur.
Bu ruh-i haliyetten kurtulmak için harfler gibi konum ve yerlerini bilmeleri gerekir.
Bir babaya çocuk doğur demek büyük bir karmaşıklık olduğu gibi bir anneye babalık yap demek de karmaşıklık oluşturur.
Ya da babaya evlatlık, evlada da babalık görevi vermek aile ortamını dağıtır.
Bu sebeple uygun dizilen harflerden örnek almak gerekir.
Bir harf kendi başına bir anlam ifade etmez, onun anlam içerisine girebilmesi için diğer harflerle birlikte çalışması gerekir.
Aile bir bireyle meydana gelmez iki kişiyle başlayarak aile kurumu oluşturulur.
Tıpkı önce harfler, sonra heceler, sonra kelimeler ve sonra yazıların meydana gelmesi gibi yani anlamlı birliktelikler...
