GÜZELLİKLERİN FARKINA VARMA
Ortaokuldayken Türkçe dersinde işlemiştik. "Bakmak ve Görmek" adlı bir yazı. Öykü müydü, deneme miydi bilmiyorum. Yazarının kim olduğunu da şu anda anımsamıyorum. İnternette çok araştırdım. Ancak bir sonuca varamadım. Bakmakla görmenin farklı şeyler olduğunu ne güzel anlatıyordu o yazı.
Çocukluğumuzda, köyümüzde, yaklaşık bir kilometre uzaklıkta bulunan "Yukarı Mahalledeki" kahvelere yaya olarak gidip geldiğimde, babam ara sıra sorardı; “Arıkta su var mı?” diye. Giderken arığın kenarından gitmeme ve defalarca bakmama rağmen bazen anımsayamazdım. "Bilmiyorum baba, dikkat etmedim." derdim. Görmek için dikkat ve beynin işlevde olması gerekiyordu demek ki.
Bahçemize diktiğimiz ağaçların ve sebzelerin, bir an önce ürün vermesine, seyrek mi, sık mı döküm yaptığına dikkat ederiz çoğunlukla. Ama bu arada bazı güzellikleri kaçırırız, ya da göremeyiz. “Bu güzellikler ne ki?” diye sorduğunuzu hisseder gibiyim. Belki bazılarınız tahmin etti. Söz konusu güzellik bu ağaçların ve sebzelerin çiçekleri.
Bu sebzelerden günaşığının çiçeğinin güzelliğini görmemek mümkün değil. Bir güneş gibi karşımızda duruyor. İster istemez dikkatimizi çekiyor. Ancak, bazı sebzeler var ki, dikkatli bakmadan çiçekleri pek dikkatimizi çekmiyor. Çünkü, kendimizi daha çok o bitkinin ürünlerini görmek için şartlıyoruz.
Bu sebzelerden, bamya, patlıcan, bezelye ve küçük taneli börülce çiçekleri dikkatimi çekenleri oldu. Bezelye ve börülce çiçekleri, orkideleri ve menekşeleri kıskandıracak güzellikteler.
Görmek istedikten sonra güzellikler çok uzaklarda değil, çoğu zaman çok yakınımızdadır. Sağlık, mutluluk ve esenlik içinde geçsin akşamınız.
