GÜL
Gül der ki:
Adım gül,
Soyadım diken.
Rengim kırmızı, sarı, beyaz mor,
Gerçeğim sevgi,
Toprağım halı.
Ömrüm sana bağlı.
Kıymetliyim kokumdan dolayı.
Zahmetliyim dikenimden ötürü.
Peygamberdir benim kokum,
Solmaktır tek korkum.
Ben gülüm, bülbüle sevdalı.
Dallarım ıslanır yağmurun deryasından,
Yapraklarıma çiğ düşer, kar belasından.
Menzildeyim, makberdeyim, sendeyim.
Vurur dallarıma soğuk ayazlar,
Hicrandayım, alev alev yanmaktayım.
Gülüm ben!
Sessiz ağlayan bir çocuğum sicim sicim.
Sevgideyim bazen seferdeyim.
İlkbaharda, ilk yazdayım,
Katre katre çiçeklerim,
Bazen kışta bazen yazdayım.
Örtülür üzerim ama hep ayazdayım.
Gülüm ben! Vuslat açar renklerim,
Uçar yapraklarımda üç günlük kelebeklerim.
Havalıyım, katmer katmer doruklardayım.
Ulaşamaz eller bana, cennetdeyim.
Sevgiliye yazılan şarkıdayım,
Güneşe kafa tutan şafaktayım.
Arıya verilen baldayım,
Dündeyim, yarındayım,
İlkbaharda yanındayım,
Sözdeyim, tufandayım,
Ümitlerdeyim, neydeyim,
Peygamber sofrasında,
Müstesna yerdeyim.
Gülüm ben! Güzeldeyim, gölgedeyim.
Name name sözdeyim
Metcezir misali gizdeyim
Güzel bakan özdeyim.
Destan yazan kalemdeyim, gözdeyim.
Türküdeyim, sazdayım.
Saklı düşlerde kardayım.
Cennete giden yoldayım
Gülüm ben!
Editör: Ümmügülsüm Hasyıldırım
