ELDEN ÂLÂ
Gönlüme gam keder doldu
Has bahçemde gülüm soldu
Yaz baharım hazan oldu
Benim yazım elden âlâ.
Yüreğim yâr diye vurur
Kalmadı o eski sürur
Sol tarafım sızlar durur
Benim sızım elden âlâ.
Değişmedi kara yazım
Eller bahar ben ayazım
Çalmaz oldu kırık sazım
Benim sazım elden âlâ.
Yürek yandı öz tükendi
Çağlar durur göz tükendi
Söylenecek söz tükendi
Benim sözüm elden âlâ.
Yuvasız bir garip kuşum
Dört mevsimde ben hep kışım
Eksilmez hiç gözde yaşım
Benim gözüm elden âlâ.
Za’ifim hep yazar durur
Gönle makber kazar durur
Yandı yürek tozar durur
Benim közüm elden âlâ.
